Kościół parafialny

Wizualizacja kościoła parafialnego

https://www.youtube.com/watch?v=eCtcCcSMRfM

Kościół parafialny w Malni jest dwupoziomowy. Stanowi zespół dwóch obiektów położonych jeden nad drugim. Około 500 m w kierunku wschodnim od kościoła znajduje się most na rzece Odrze, stanowiący integralną część autostrady A 4 Wrocław – Kraków. Około 2 km w kierunku północno-wschodnim widnieje kompleks cementowni w Choruli. Na północ od kościoła rozciągają się pola uprawne. Po wschodniej jego części znajduje się plac (tzw. taras dolny) przed wejściem do kościoła dolnego. Od strony południowej i wschodniej otoczony jest polami uprawnymi. Na wzgórzu, w kierunku południowym rozciąga się cmentarz parafialny. Ok. 150 m na południowy-wschód od kościoła usytuowano budynek plebani i od północnej jego strony postawiona została dzwonnica z trzema dzwonami.

Kościół w Malni położony jest w południowej części miejscowości, na wysoczyźnie przebiegającej w kierunku nowej autostrady. Stojąc niemalże w najwyższym punkcie wioski jest doskonale widoczną dominantą krajobrazową i urbanistyczną. Łagodne wzniesienie, na którym umiejscowiono kościół znakomicie pomaga właściwej ekspozycji obiektu, co ma niebagatelne znaczenie w przypadku budowli sakralnej.

Wyraz architektoniczny obiektu

Połączenie w jedność tak krańcowo różnych części obiektu jak zabytkowy kościółek drewniany i nowa część kościoła dolnego było zabiegiem autora projektu architektonicznego tyleż ryzykownym, co niosącym ze sobą możliwość uzyskania niespotykanego i pozytywnego efektu końcowego. W każdym wypadku: czy to wyrazu architektonicznego wynikającego z porównania dwóch historycznie odmiennych obiektów kościoła górnego i dolnego, czy to historycznie innych technologii wykonawstwa budowlanego, okazuje się, że zamierzony przez autora efekt zespolenia przyniósł zamierzony, końcowy pozytywny efekt. Najbardziej znaczące dla oceny tego efektu jest spojrzenie na kościół jako całość od strony północnej i nasuwająca się refleksja, że kościół właściwie jest całością, że nie ma w nim części wyraźnie innych. Mimowolnie wzrok przykuwa piękna w swym wyrazie bryła kościółka drewnianego, jednak zaraz pojawia się spostrzeżenie, że prosta forma prostopadłościanu kościoła dolnego stanowi wspaniałą podstawę dla ekspozycji kościoła górnego, prawie postument dla rozwiązania pomnikowego. Zamiar autorski okazał się ze wszech miar słuszny zwłaszcza na terenie wznoszącym się ku górze, w stronę cmentarza.

Techniczne aspekty połączenia obu obiektów kościoła[1]

Najistotniejszym problemem usytuowania dwóch kościołów jeden nad drugim w sytuacji, gdy z trzech stron kościół dolny jest zagłębiony w gruncie, okazuje się jego skuteczne doświetlenie. Zapewniono je poprzez fosy boczne, przyścienne, zabezpieczone od góry świetlikami. W ścianach kościoła dolnego zainstalowano okna z szybami witrażowymi. Efekt światła wpadającego do kościoła jest zaskakujący: nie pozwala na zorientowanie się czy światło wpada do wnętrza pośrednio, czy bezpośrednio. Kościoła dolnego nie można więc w żaden sposób odczytywać jako podziemnego, tym bardziej, że od strony wejścia głównego zaprojektowano szeroki pas szklanych drzwi. Słuszna wydaje się rezygnacja z połączenia wewnętrznego obu kościołów i oddanie tej roli schodom zewnętrznym.